dia sweet - 3

ini kisah Laila.

• masa sekolah dulu, saya dah lama jatuh hati pada awak. tapi awak tak akan pernah tahu. sebab awak tak pernah pun pandang saya. saya tahu saya banyak kekurangan. pendiam pula tu. saya selalu curi-curi pandang awak. tak malu kan?

• awak bijak, jaguh sukan serta popular. haih, kenapa saya mesti minat pada seseorang macam awak? memang semua perempuan akan tertarik dengan orang macam awak ke? sebab saya selalu nampak awak dengan budak perempuan lain. bawah meja awak penuh kad dan hadiah. masa tu, saya yakin. saya cuma perlu pendamkan sahaja perasaan ini demi maruah diri.

• tapi masa tu, saya tak sangka, saya terpilih untuk berganding dengan awak dalam projek Physic. perasaan saya masa tu, macam ni, WOWW! tapi saya control se-ayu yang boleh. macam tak rasa apa-apa. awak pandang saya, then senyum. ikhlas. masa tu, hati saya macam sedang ada pesta bunga api. tapi saya tak senyum pun kat awak. kenapa ek?

• lepas tamat tugasan, saya gembira sebab awak masih sudi menegur saya walaupun saya hanya balas dengan senyuman. dan padan muka saya sebab kerana itu agaknya, awak mula dingin. takde dah teguran atau gurauan awak. paling cikai pun, awak senyum jek. tapi tu pun makin lama makin takde. ohh, perasaan saya masa tu, macam kelopak bunga kering yang gugur.

• lama macam tu, sampai satu hari, kecoh seantereo sekolah, awak akan berpindah. sebab ikut family. saya diam je. saya tengok ramai yang pilih topik awak untuk dibincangkan. terutama pelajar perempuan. tapi saya diam je. walaupun hati saya dah banjir.

• hari terakhir awak, awak jumpa saya. debar-debar tahu tak. awak senyum, sambil hulur buku amali Physic saya. baru saya ingat, lepas tugasan tu, saya tak jumpa buku tersebut. awak curi ke? tapi hati saya cakap, awak saje simpan. fuhh, serius hati saya jadi taman bunga dah. hehe.sebabkan da ada buku amali baru, saya simpan yang lama tu elok-elok. buka pun tak pernah. punya la syok sendiri.

• lepas sekian lama, saya kini sudah pun bekerja, sebagai guru physic. entah macam mana, berlaku sedikit kekeliruan dalam amali, lalu saya teringat akan simpanan saya dulu. sedang leka menyelak helaian, saya terjumpa muka surat yang tulisan nya bukan milik saya, malah takde unsur physic pon butirannya.

• "Laila, saya suka awak. walaupun awak dingin dengan saya, saya tetap suka awak seorang. nanti lepas saya berjaya, saya masuk meminang awak ok? awak tunggu saya boleh? saya serius tau! err, awak tertinggal buku ni hari tu. saya saja simpan, buat ubat rindu. hehe. maafkan saya ok..tunggu saya tau! Izrul Nazmi. "

• saya tak tahu nak kata apa. kali ini saya betul-betul menangis. selepas 9 tahun, baru saya tahu, yang saya tak bertepuk sebelah tangan. dan tadi, ibu called, katanya, ada rombongan meminang untuk saya. saya berdebar. saya tanya ibu, siapa calon tersebut? ibu jawab, "Izrul Nazmi"

• dan masa tu, saya jawab, "SETUJUU!"

sila abaikan : ekeke. gula tengah krisis. tak sweet sangat jadinya. haha!

auto-post at 24th june, 9.00 am.